18 Ιαν 2010

ΦΑΡΑΓΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Περαστικοί μαχόμαστε λαθραία
την παράταιρη ιαχή του συρφετού.
Γλυστράμε στα φαράγγια των αγγέλων
στο βαθύ ποτάμι που χάραξε το βάραθρο
έπνιξε τη φωνή πήρε πίσω το λευκό, γυμνό τους σώμα
και τους έριξε σε ξένα σκοτάδια.
Αγκυλώνουμε τους ώμους
μέχρι που τα σώματα πια
να μην ξεχωρίζουν απ' τις λείες πέτρες
που σμίλεψε απαλύνοντας η τριβή των δειλινών
κι οι κορεμένοι πόνοι.
Εμμένουμε στο χαλασμό του λευκού
ανάβοντας κεριά
στην αγρυπνία της θνητής στιγμής και της διάψευσης.
Κι οι πέτρες στην τριβή της αέναης παρουσίας
μέχρι το στίγμα της τέφρας
μέχρι τους σπόρους της γης.

6 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Aναστέναξα στην "τριβή των δειλινών"...
Κοίτα να δεις τελικά με τι απλές λέξεις δημιουργείς την τελειότητα...

Καλημέρα Γιάννη

Yiannis είπε...

Μαρία πόσο χαίρομαι για το σχόλιο σου.Η γνώμη σου πολύ μετρά για μένα κ με τιμά.¨Οντως η πιο δυνατή μου φράση στο ποίημα πιστέυω κ εγώ είναι αυτή που εύστοχα επεσήμανες:Η τριβή των δειλινών...

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Συμβολική η ποίηση στα "φαράγγια των αγγέλων" από την τριβή των δειλινών ως τους σπόρους της γης
ψάχνουμε εκείνο το στίγμα που θα πιστοποιήσει την αέναη παρουσία μας...

Καλησπέρα Γιάννη μου. Υπερβατικά ο ποιητής προχωρά καταθέτοντας την θνητή του υπόσταση με λέξεις.

Yiannis είπε...

Σε ευχαριστώ Σοφία για το πέρασμα κ για όσα σημαντικά αναφέρεις.Πραγματικά έχεις απόλυτο δίκαιο για την κατάθεση τηε θνητήε μας υπόστασης με λέξεις.Δεν έχουμε άλλο όπλο ν αντισταθούμε στο παράλογο της ύπαρξης κ τον ανθρώπινο πόνο.Καλό σου απόγευμα Σοφία.

ΑΠΑΘΕΙΑΤΕΛΟΣ είπε...

Αδυνατώ ,φίλε Γιάννη ,να ξεχωρίσω έστω και μια λέξη από το ποίημα,καμιά για να απορρίψω.Όλες καίριες, περιεκτικές και ομιλούσες.Να ΄σαι καλά

Yiannis είπε...

Φίλε μου Χάρη Σ ευχαριστώ θερμά για τη γενναιοδωρία της ψυχής σου.Είσαι εξαίρετος φιλόλογος κ η άποψη σου έχει ιδαίτερη σημασία για την ποίηση μου.