23 Ιουλ 2010

ΟΙΩΝΟΣ

Όταν πέφτει το φως
κουρνιάζουν τα τεντωμένα βήματα.
Κι οι φωνές που στο διάστημα της μέρας
μεγεθύνονταν στρεβλωτικά
στ' αβέβαιο τραγούδι τους
αποσιώπησαν την ταραχή τους.
Κι έμεινες γυμνός, ακάλυπτος
να περιμένεις το αναπότρεπτο φως της σελήνης
να λούσει την κούραση της ψυχής
που επιμένει στη σκληρή γαλήνη σου -
που στέκεται στον άδειο χώρο
στο κίτρινο φως
να σε χωνιάσει στη σκιά της
σαν τη μητέρα που θρηνεί
πρωθύστερα
τον πόνο του παιδιού της.