14 Ιουλ 2009

ΕΚΚΡΕΜΕΣ

Είναι ο Θρήνος της ματαίωσης
που πέφτει σιγαλή βροχή στο αίμα
για όσα στιλπνά χαμόγελα σε κάλεσαν
σε πρόσμεναν σαν γιορτή.
Και συ μόνο τα κοίταξες
με κείνη την πίκρα των αδέξιων καιρών
γυρίζοντας το νήμα της ψυχής
στο αδήριτο της στερνής γνώσης.

2 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Σε κείνη την πίκρα των αδέξιων καιρών έζησα γεμάτη ευτυχία.
Ξερεις... κάποια πράγματα μπορεί να στάζουν φαρμάκι στα χείλη, κι όμως εμείς να χουμε μέσα μας μια γλύκα τέτοια που να μην συγκρίνεται με τίποτε άλλο..

Τι λέω θα μου πεις...
Δεν βαριέσαι...
Δικά μου...
Αυτό το "εκκρεμές" με γοητευσε , με γλύκανε και με πόνεσε μαζί...

Καλημέρα Γιάννη

Yiannis είπε...

Mαρία δεν είσαι μόνο μια εξαίρετη ποήτρια αλλά κ μια ευαίσθητη αναγνώστρια.Ο τρόπος που διαβαζεις τα ποιήματά μου πραγματικά δίνει βάθος κ μια άλλη διάσταση στη γραφή μου.Ερμηνεύεις ποιητικά τα πράγματα κ δίνεις έτσι τη δική σου αξία στον πνευματικό μόχθο.Καλό σου βράδυ Μαρία.