Αν μπορούσες
να χαμήλωνες τ'ανάστημα
να χωρούσες ξανά
στο γέλιο και τη λύπη ενός παιδιού,
ίσως να ένιωθες έστω κι αργά
την αννποψία της μάταιης δόξας.
Ίσως να μπορούσες για μια στιγμή
να διαγράψεις τα προσωπεία
που αλλοίωσαν τη ζωή σου
και το ευτελές αντίκρισμα
του αβέβαιου κέρδους.
Τα ταπεινά πουλιά, στη δόξα της γύμνιας τους,
γράφουν διαδρομές αγγέλων
και τροπισμούς φωτός.
7 σχόλια:
Νομίζω πως είμαστε στο "όριο" για να βαλουμε εδω ενα ηλιοτρόπιο...
Ερχεται φθινόπωρο σιγά σιγά (προσωπικά το λατρεύω)...
Καλησπέρα Γιάννη
Καλησπέρα Μαρία.Και εγώ Μαρία αυτή τη στιγμή νοσταλγώ το Φθινόπωρο παρόλη τη μελαγχολία που το διαπνέει.Είναι μια γλυκόπικρη νοσταλγική γεύση.Σ ευχαριστώ που ανάλαβες με τόσο ενδιαφέρον και προθυμία την ανάρτηση των ποιημάτων μου.Παρακολουθώ τακτικά τη δημιουργική ποιητική σου πορεία.
Πολύ όμορφη η εικόνα που ανάρτησες Μαρία.
Και μενα μ΄αρεσε η εικόνα, ενν. και το ποίημα.Όσο για το φθινόπωρο, αν μ΄αρεσει είναι γιατί πάνε να φύγουν οι πολύ ζεστές μέρες του καλοκαιριου.Και στην Κύπρο είναι πολλές.
Σ ευχαριστώ Χάρη για το πέρασμα και το ευγενικό σου σχόλιο.Και εγώ όταν ήμουν στα σχόλεία έβλεπα κάπως αρνητικά τη μελαγχολία του Φθινόπωρου.Τώρα νιώθω μόνο τη δροσιά του.
Καλησπέρα Γιάνη διαβάζω τα ποιήματα σου και με αγγίζουν
Είμαι η Ανδρούλλα από τον Νικήτα έλαβα τα χαιρετίσματα σου από τον Χάρη και ευχαριστώ για το σχόλιο σου σχετικά με την ανάρτηση μου για το κατάστημα του Χειμωνίδη
Καλησπέρα Ανδρούλλα σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.Πιστεύω αυτά που έγραψες για το κατάστημα του Χειμωνίδη αποτελούν ένα ποιητικό πυρήνα σε εξέλιξη.Πραγματικά μου άρεσε και με εκφράζει.
Δημοσίευση σχολίου