20 Απρ 2009

ΣΤΑ ΚΑΤΑΡΤΙΑ ΤΗΣ ΑΠΝΟΙΑΣ

Μα τι γυρεύεις στο απάνεμο σπήλαιο;
Καταφύγιο χωρίς φεγγάρια
Αναβλύζουν τα όνειρα
Δαίμονες ντυθήκαν
για να μπορέσεις να ξορκίσεις
το δόλο της ζωής
την αρπαγή του αγέρα.
Νερό, νερό που σπάζει
στην άκρη της βαθιάς κουφάλας.
Νερό που αναβλύζει
τη λαχτάρα των εφησυχασμένων.
Νερό, καταφύγιο στα κατάρτια της
άπνοιας.
Νερό , να ξεπλύνουμε την ξεβαμμένη
σκόνη
της ακμής των αετών.
Νερό , νερό
να ξεπλύνουμε την ψυχή μας.

4 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Βροχή και νερό.
Τιποτε αλλο απο νερό.

Καλημερα Γιάννη
Μου αρεσει ιδιαιτερα αυτο το Ποιημά σου

ΑΠΑΘΕΙΑΤΕΛΟΣ είπε...

Γιατί βλέπω και επίκαιρη τη σημερινή σου ανάρτηση, μια και έχουμε 21 του Απρίλη, μέρα που κάθισε η χούντα στο σβέρκο του ελληνισμού ;Νερό, νερό να ξεπλύνουμε τα πταίσματα των συνταγματαρχών και των άλλων όμοίων τους.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

"Νερό , νερό
να ξεπλύνουμε την ψυχή μας".

Τούτο μας έμεινε μόνο
λιγοστό κι αυτό
για να ξεπλύνουμε
τη λερωμένη μας φορεσιά
στο κελλί της καρδιάς μας.

Καλημέρα Γιάννη με την όμορφη παρέα σου.

Yiannis είπε...

Μαρία ,Χαρη ,Σοφία σας ευχαριστώ για το πέρασμα κ τα ευστοχα σχόλια σας.Το θεωρώ ενα από τα πιο αγαπημένα μου ποήματα.Το νερό κυριολεκτικά κ μεταφορικά είναι στα τρ΄σβαθα της ψυχής κ παντα θαλειτουργεί καθαρτικά.Καλό σας απόγευμα