13 Σεπ 2009

ΕΔΕΜ

Γυρεύουμε ένα δέντρο
να κρυφτούμε.
Να λυθούν οι πλάνες
στο οξύ αγιάζι των ίσκιων.
Στο θρόισμα της σιγανής φωτιάς.
Στην αρμυρή ηδονή της θάλασσας.

9 σχόλια:

Yiannis είπε...

Καταφύγιο μας τα αρχέτυπα στοιχεία.Αυτά που καταστρέφει ο σύγχρονος πολιτισμός.

Μαρια Νικολαου είπε...

Μονάχα μέσα μας θα τη βρούμε αυτή τη γαλήνη.
Και αυτο οταν μπορουμε να ηρεμησουμε...

Καλη σου μερα Γιάννη

Yiannis είπε...

Ναι Μαρία .Ο βαθύτερος κόσμος μας είναι το καταφύγιο.Και πιο εύκολα ίσως τον πλησιάζουμε όσο αφηνόμαστε στη στον αγέρα τη θάλασσα μα και τη φωτιά.

ΑΠΑΘΕΙΑΤΕΛΟΣ είπε...

Εν μιτσί μα ροτσί το ποίημα σου,Γιάννη.Πώς τα καταφέρνεις τζιαι μέσα σε 24 λέξεις λες τόσα πολλά;Υγίαινε

Yiannis είπε...

Σ ευχαριστώ Χάρη για το πέρασμα και για τα καλά σου λόγια.Ου κ εν τω πολλώ το ευ.

mr.roygbiv είπε...

Πάντα στη φύση θα κρυβόμαστε,για όσο βέβαια υπάρχει φύση.

Yiannis είπε...

Εχεις απόλυτο δίκαιο Γιώργο.Σ ευχαριστώ για το πέρασμα και το καίριο σχόλιο σου που δείχνει άνθρωπο συνειδητοποιημένο και καλλιεργημένο.

απλο"Ποιηση" είπε...

"Στην αρμυρή ηδονή της θάλασσας. "

ΘΑΛΑΣΣΑ
Η ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΠΙΣΤΗ ΕΡΩΜΕΝΗ
ΠΕΡΙΜΕΝΗ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ
ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΡΕΙ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ
ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΜΕ...

ΟΜΟΡΦΟΙ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΣΟΥ!

Yiannis είπε...

Σ ευχαριστώ θερμά παρα ΠΟΙΗΣΗ για το πέρασμα σου τα καλά σου λογια και το όμορφό σου σχόλιο για την αγαπημένη θάλασσα.