Έρχεται κάποτε η ώρα
που μιλά η αυγή
και καλπάζουνε στα λιβάδια
των τρελών καιρών και του νοτιά.
Ανατριχίλα του κορμιού
σα γνώση του θανάτου
κοχλάζει το αίμα.
Ταράζει τ' ακραίο κύτταρο
Άνοιξε πανιά
κι έβαλε πλώρη
για ταξίδια και την άγρα των πουλιών.
Ώρα καλή
στον ήλιο και το σκοτάδι των κοχυλιών.
Ώρα καλή
στους ανέμους που κρατάνε
της αγάπης το λυγμό και το φανέρωμα.
6 σχόλια:
Ώρα καλή και σε σένα ,φίλε Γιάννη,που ακόμα ένα θαυμάσιο ποίημα σου ήρθε στην πιο ζεστή, για την ώρα, μέρα του 2009 να μας θυμήσει ότι όπου να ΄ναι θα πρέπει να βάλουμε πλώρη για ταξίδια, για τον ήλιο, τους ανέμους , τα λιβάδια και της αγάπης το λυγμό και το φανέρωμα.
Νά ΄σαι καλά
Σ ευχαριστώ φίλε Χάρη για το πέρασμα κ το ενθαρρυντικό σου σχόλιο.Ωρα καλή κ σε σένα να απολαύσεις όπως θέλεις το ταξίδι της ζωής
Oι άνεμοι πάντα ταξιδεύουν
Εχουν αυτο το πλεονέκτημα σε αντιθεση με μας
Καλημερα Γιάννη και καλη΄βδομαδα να εχεις
Καλό σου απόγευμα Μαρία.Κάποτε ας Αφήνουμε τους ανέμους να μας κατευθύνουν ιδίως αν είναι ούριοι άνεμοι.
H ώρα της αυγής, η ώρα για καινούριο ξεκίνημα για καινούρια ταξίδια που οι άνεμοι θα μας οδηγήσουν σε νέους τόπους...σε νέους ανθρώπους...
Πολύ όμορφοι οι στίχοι σου Γιάννη.
Καλό απόγευμα.
Σοφία σ ευχαριστώ θερμά για τα καλά σου λόγια.Να είσαι πάντα καλά να δημιουργείς
Δημοσίευση σχολίου