Γυρνάμε στα χαλάσματα.
Αγγίζουμε τις ρωγμές των χτισμάτων
επιπλέοντας στα υγρά θεμέλια των έργων μας.
Ανηφορίζουμε το παλιό μονοπάτι
στοιχειωμένοι από πνεύματα παλιά πούμας γητεύουν.
Στην κορφή άλικες γλώσσες βάφουν τον ήλιο που βασιλεύει τροπαιοφόρος
στη χώρα των αιμάτινων ίσκιων.
3 σχόλια:
Η ζωή κι ο θάνατός μας ειναι πια αιμάτινοι ίσκιοι.
Εχω πολλά που ασχολούμαι τελευταια και ξεχνιέμαι...να περνώ απο δω αλλά ευτυχως βρίσκεις την ευκαιρια να μου το θυμίζεις.
Και μαλιστα μολις αναρρώνω μετά από μια δύσκολη επέμβαση.
Να σαι καλά και μη σταματάς να γραφεις
Βοηθάει την ψυχή να παραμένει ζωντανή
Μαρία θέλω να σ ευχαριστήσω θερμά για την αγάπη και εκτίμηση που τρέφεις στην πνευματική μου δημιουργία.Είσαι μια καλλιεργημένη ποιήτρια και ένας φοβερά ευαίσθητος δέκτης γεμάτη ανθρωπιά και ειλικρίνεια.Νάσαι πάντα καλά και να δημιουργείς.
Μρία σου εύχομαι από καρδιάς περαστικά.Νάσαι γερή, δυνατή να σε χαιρόμαστε.
Δημοσίευση σχολίου