8 Αυγ 2009

Σε ξέρω.

Σε ξέρω.
Διαβάζω τα βάθη της ζωής μας
στο θολό νερό της ιστορίας.
Κανένα ριζικό
δεν μπόρεσε ν' αλλάξει
την καθάρια σου κίνηση.
Καμιά επιτήδευση δεν άγγιξε
το χλωρό γέλιο της ψυχής σου.
Σε ξέρω.
Είσαι η αιώνια σπορά
που σχίζει τη γη
και λευκαίνει τ' άστρα.

3 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Μέσα σε φαράγγια ζωής μεγάλωσα και γω ..
Με την ανάγνωση των βιβλίων σου γύρισα χρόνια πίσω σε μια ζωή ομορφότερη , πιο απλή , πιο αγνή και με περισσότερη αγάπη.
Ή μάλλον απλά "με αγάπη"...
Πραγματικά χαίρομαι που ανακάλυψα τη γραφή σου.
Όποιος σε διαβάσει θα ναι για κείνον ένα επιπλέον δώρο ψυχής.
Να σαι καλά Γιάννη
Καλημέρα και καλή εβδομάδα να εχεις

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Επιτέλους θα μπορούμε να σε διαβάζουμε καλέ μου φίλε.
Όλα σου τα ποιήματα κουβαλούν μνήμη και λυρισμό και διαβάζονται με λαχτάρα.
Καλοτάξιδο το νέο σου στέκι. Θάναι η αφετηρία για να σε γνωρίσουμε και από τις νέες σου δημιουργίες.
Ας είναι το εφαλτήριο για πολλές εμπνεύσεις.
Καλώς ήρθες...

Yiannis είπε...

Mαρία κ Σοφία η αγαπη σας προς την ποίηση μου με τιμά κ καταξιώνει τον πνευματικό μου μόχθο.Σας ευχαριστώ θερμά για τη γενναιοδωρία της ψυχής σας κ γιατί με φέρνετε σ επαφή με τόσο αξιόλογους δημιουργούς κ ευαίσθητους δέκτες.