Παραπανίσιο κρέας μας μυρίζει εδώ
και κρασί μπρούσκο
ξεπλένει τα κρίματα.
Λέξεις απ' τα δόντια βγαλμένες
λουλούδι άγριο, χωρίς άρωμα,
οσφραίνονται...
Μα να... Βαθιά ανάσα πύρωσε τον αγέρα.
Ένα κύμα απ' τα ερέβη
έστειλε τις πνιγμένες φωνές
στον κόσμο της νύχτας
όταν οι ψυχές σαν υπνοβάτες ορθώνονται
καλώντας τα μύχια πάθη μας.
4 σχόλια:
Σ ευχαριστώ Μαρία που αναρτάς για μένα αγαπημένα μου ποιήματα.Αυτό μου θυμίζει την ατμόσφαιρα ποπυ έζησα στη Θεσσαλονίκη και για λίγο στην Αθήνα.
Και την ατμόσφαιρα της ταβέρνας στην Κύπρο, φίλε Γιάννη,πότε θα μας τη θυμίσεις;Πότε θα μας την περιγράψεις;
Και την ατμόσφαιρα της ταβέρνας στην Κύπρο, φίλε Γιάννη,πότε θα μας τη θυμίσεις;Πότε θα μας την περιγράψεις;
Φίλε Χάρη αυτό το ποίημα το έγραψα πριν να αρχίσουμε να τα πίνουμε οι τρεις καλοί φίλοι στη Λεμεσό.Να θεωρήσεις το ποίημα και ολίγον προφητικό.
Δημοσίευση σχολίου