26 Μαρ 2009

ΓΑΛΗΝΗ

Γριά με το σκαμμένο πρόσωπο.
Σκαρί φαγωμένο από αγρίμια της λήθης των καιρών.
Σ' αντάμωσα στην ερημιά του δρόμου.
Ασάλευτο βλέμμα της σαύρας
να σαϊτεύει παιγνίδι της ανεμελιάς.
Σώμα κοντά στη γη
που καρτερεί τον ήλιο
να κινήσει το παγωμένο αίμα της νύχτας.
Βλέμμα της σαύρας
που χλεύαζε το δόλο της δύναμης,
τον έρωτα του δροσερού ξύλου.
Χαμήλωσα τα μάτια,
απέστρεψα το πρόσωπο
και τάχυνα το βήμα μου.
Μακριά από τη σαύρα.
Μακριά από το βέβαιο
και γαλήνιο τόνο της ματιάς της.

7 σχόλια:

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Όλη η ζωή
ζωγραδισμένη σ' ένα πρόσωπο
λες κι ο χρόνος
άφησε όλη τη σοφία
πάνω του
με χρώματα μαγικά
με τη γαλήνη
πριν τη τελική αποχώρηση
στην άλλη έξοδο
εκεί που οι άγγελοι
τρυγούν τη ζωή...

Γιάννη μου καλό σου βράδυ.

Yiannis είπε...

Σοφία μέσα σε λίγες γραμμές μπήκες στα τρίσβαθα του ποιήματος.Αυτη η λεπτή κ σοφή δεισδυτική σου ππροσέγγιση έχει πολλά να προσφέρει στην ερμηνεία κ αποτίμηση της ποιητικής δουλειάς στον τόπο μας.Αυτό το ποίημα είναι από τα αγαπημένα μου γιατί εκφράζει με πικρό αλλα κ συνάμα στωικό τρόπο την τελική μοίρα όλων μας.Αυτή η φθορά κ εν τέλει ο θάνατος μπορεί να είναι κ η υπέρτατη δικαιοσύνη κ η οφειλή μας στις επερχόμενες γενιές.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Καλέ μου Γιάννη, δεν θα μιλήσω για Δικαιοσύνη, για οφειλή όμως θα πω, ΝΑΙ κυρίως στις γενιές που φεύγουν.
Φυσικά οφειλή και Χρέος στις γενιές που έρχονται. Η αταξία δεν χωρά στην σκέψη πόσο μάλλον να κληροδοτήσουμε μια τέτοια στη νέα γενιά. Δύσκολο το έργο ανθρώπων σαν εσένα που διαμορφώνουν και πλάθουν ψυχές στα χρόνια που έρχονται.

Μαρια Νικολαου είπε...

Πόσο γαλήνια άραγε μπορεί να ναι μια τετοια ματιά...
Καλημέρα Γιάννη και καλό τριήμερο εύχομαι

Yiannis είπε...

Πολύ καίριο το ερώτημα Μαρία.Ισως να είναι πράγματικά πολύ δύσκολο να αποδεκτο΄θμε την ύστατη φθορά κ το επερχόμενο τέλος.Ο Καβάφης έχει σαν μόνη παρηγοριά την ποίηση.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Γαλήνια πάντα η σιωπή πριν πέσει η αυλαία.

Yiannis είπε...

Σιωπή κ γαλήνη.Ο κόσμος της πεμπτουσίας Ανδρέα.Ο κόσμος της ποιήσεως.