2 Απρ 2009

Εικόνες

Λίγες ήταν οι στιγμές που αφήσαμε την ψυχή μας
να πετάξει στ' άστρα
μαζί με το παιδί
που ακούει το παραμύθι
με ευλάβεια μυστική.

Όμως η μνήμη μένει
να χρωματίζει την πεζότητά μας
με έναστρες εικόνες μαγικές.

4 σχόλια:

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Η μνήμη πάντα θα αιχμαλωτίζει
το πέταγμα της ψυχής,
θα χρωματίζει την ταπεινότητά μας
στο δρόμο για τ' αστέρια.

Καλημέρα Γιάννη μου.

ΑΠΑΘΕΙΑΤΕΛΟΣ είπε...

Καλημέρα,φίλε Γιάννη.Βλέπω ότι τώρα εκτός από τους δρόμους της Μόρφου,της Θεσσαλονίκης και της Λεμεσού, θα περπατούμε και στους αχανείς δρόμους του διαδικτύου.Καλωσόρισες και εύχομαι να μη χαθούμε/κουραστούμε.Ας είναι οδηγός τα φώτα της ποίησης,της δικής σου και των εκλεκτών διαδικτυακών φίλων σου.

Yiannis είπε...

Καλημέρα Χάρη κ Μαρία.Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.Ας περπατήσουμε κ σε καινούργια μονοπάτια με οδηγό τη συγκινημένη μνήμη κ εχέγγυο την ταπεινότητα

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Η μνήμη πάντα θα ομορφαίνει τα ταξίδια στ' αστέρια ακόμα κι όταν σου χαράζει κε μαχαίρι τη ψυχή.